Soms zijn dingen zo heftig, dat het even duurt voordat je het een plekje kunt geven. En er zonder in emotie te schieten over kan praten. Soms gebeurd er niet eens iets concreets, maar wordt je geprikt waar ‘het pijn doet’. Het slaat nergens op en is compleet ongerechtvaardigd. Hoe is dit dan voor mensen die echt vol worden geraakt?
Het onrecht van valse meldingen bij Veilig Thuis komt vaker voor dan menigeen denkt. Veel naasten en gecertificeerde instellingen, zoals Jeugdbescherming en Veilig Thuis raden ouders af om er op sociale media over te schrijven. “Gun het de pestkoppen niet om te weten hoe hard ze je geraakt hebben”, hebben vele ouders moeten aanhoren. Daarbij zou het ook niet in het belang van de kinderen zijn om er ook maar iets over te zeggen op sociale media.
De afgelopen jaren heb ik veel ouders en kinderen gesproken en bijgestaan die problemen hebben met zowel jeugdzorg als hun ex-partner. Mijn ervaringen hebben mij wel geleerd dat gevoelens van boosheid, onmacht en wrok niet helpend zijn om de situatie op te lossen. En je trekt altijd aan wat je uitstraalt! Dus hoe meer je je laat leiden door negatieve gevoelens en emoties hoe meer negativiteit er in je leven verschijnt. Dat wil toch niemand?
Dus heb ik geprobeerd er op een andere manier naar te kijken. Pesten, snauwen, mishandelingen…het gebeurt allemaal omdat het (helemaal) niet goed gaat met degene die dit doet. Echter dat praat het natuurlijk niet goed. Acties die een ander pijn doen, zijn nooit goed! Niet voor de dader, maar ook niet voor het slachtoffer. Door het horen van de vele verhalen van ouders en hun kinderen voelde ik het verdriet en onmacht als gevolg van al die acties.
Zwijgen
Helpt het om te zwijgen over een pesterij? Hier heb ik best lang over nagedacht. Mijn conclusie is dat deze tactiek niet werkt. Juist door te zwijgen gaan pesters gewoon door. Ze ondervinden immers geen gevolgen van hun daden. De strijd aan gaan is natuurlijk weer het andere uiterste. Ik ben best een strijdbaar persoon, maar in dit geval zou het bij voorbaat een verloren strijd zijn. Slachtoffers zijn kwetsbaar en je wilt toch geen ouders en/of kinderen in gevaar brengen?
Bewustwording
Daarom kies ik voor bewustwording. Ik hoop dat andere mensen ook gaan beseffen hoe verschrikkelijk zo’n actie is en hoe immens de gevolgen kunnen zijn voor de slachtoffers. Ik deel dit als steunbetuiging aan alle mensen die mij hun verhaal hebben verteld en net als ik onmachtig waren om een verweer te hebben.
Het gaat dus over kindermishandeling. Een verschrikkelijk onderwerp waar nog steeds een groot taboe op rust. Als je kindermishandeling vermoedt, is het enorm belangrijk om een helpende hand uit te steken. Laat ik dat voorop stellen!
Maar te vaak nog is er thuis helemaal niets aan de hand. Er zijn op deze aardbol nu eenmaal mensen die je maar al te graag een hak willen zetten of denken je te kennen op basis van content die je plaatst op sociale kanalen. En wat is er dan heerlijker dan samen met iemand te roddelen en dat nog even een paar tandjes te overdrijven om vervolgens tot actie over te gaan? En zo kan het gebeuren dat je ineens wordt afgeschilderd als slecht mens of slechte ouder of besloten worden dat je een vreselijke invloed hebt op je kinderen.
Zo kreeg ik in het verleden via andere ouders op het schoolplein ineens allerlei verhalen over mezelf te horen, die via via waren verspreid. Ik zou bijvoorbeeld niet in staat zijn om voor mijn kinderen te zorgen, was gevaarlijk etc. In deze beschuldigingen of insinuaties herken ik mezelf totaal niet! Ook mijn naasten herkennen mij hier niet in. Ik ben best aardig namelijk en sta altijd voor anderen klaar. Daarnaast kan ik om mijn eigen persoonlijke dieptepunten lachen, een waardevolle kwaliteit, die maar weinigen met mij beheersen. Als ik al om mezelf kan lachen als ik even diep zit, kan ik daar vast anderen mee helpen die nog dieper zitten. Ik ken ondertussen genoeg ouders met heftigere probleemsituaties en als ‘echt en authentiek persoon’ probeer ik die ouders een hart onder de riem te steken. Dus eigenlijk wilden de pestkoppen mij dwingen om niet meer mezelf te zijn en me tegelijkertijd isoleren door andere ouders te doen geloven dat ik me anders voor deed dan ik ben.
Authentiek zijn maakt je kwetsbaar. En in dit geval werd ik dus gepakt waar het pijn deed: men beschuldigde mij ervan dat ik een dusdanige slechte moeder zou zijn, waardoor het niet gek was dat mijn jongste kinderen bij mijn ex-partner wonen. Het echte verhaal hierachter totaal niet kennende! Dus ging ik in gesprek met de mensen die het allerbeste de kwaliteiten van mijn moederschap kunnen beoordelen: mijn ouders, mijn vriend(inn)en, mijn buren, mijn oudste kinderen en vriend(inn)en van mijn oudste kinderen. Die kennen mij natuurlijk heel goed en maken mij vaak mee in mijn moederrol.
“Ik ken geen betere moeder dan jij“. Unaniem.
Mijn zelfbeeld werd bevestigd: ik ben een hele goede mama. Als ouder moet je gewoon je best doen en de beste ouder die je kunt zijn, inclusief je tekortkomingen. Opvoeden, complimenteren, kritisch zijn, je kind laten falen, liefde geven en knuffelen, begrip hebben , stimuleren, maar ook helpen met opstaan als ze zijn gevallen en hun hand naar je uitsteken. Natuurlijk geef je ze ook te eten, kleding om aan te trekken en een dak boven hun hoofd, maar hopelijk ook mooie ervaringen waar ze later met plezier op terug kunnen kijken. Daarbij mogen ze ook zien dat je een mens bent die ook niet alles weet of kan.
Valse beschuldigingen zijn niet onschuldig
Valse beschuldigingen van kindermishandeling zijn niet ‘zo maar een pesterijtje’. Daarom heb ik ook zolang nagedacht of ik dit überhaupt wel moest schrijven. Daarnaast heb ik in het verleden ook heel wat tranen hierom gehuild en heeft het mij ook tijd gekost om mijn eigen woede los te kunnen laten. Het was dus niet ‘zomaar even een onaardige actie omdat we het zo gezellig vinden om over je te roddelen’. Aan de andere kant voel ik me vereerd, want blijkbaar was ik belangrijk genoeg om over te roddelen. Blijkbaar voel(d)en de pestkoppen zich erg bedreigd door mijn moederschap. Een compliment dat ik dus als goede moeder wordt gezien en dat dit dus juist het punt is waarop ze mij onderuit willen halen.
Teveel ouders, die ik heb mogen bij staan, hebben te maken gehad met echte valse meldingen bij instanties als Veilig Thuis. En omdat een melding niet hetzelfde is als een aangifte, hebben zij niet de mogelijkheid om verweer te bieden aan de instanties. Iemand doet een melding en je bent eraan overgeleverd dat mensen gaan checken bij bijvoorbeeld de school van je kinderen en de huisarts of de melding daadwerkelijk ergens op is gebaseerd. Daar is niets grappigs aan.
Vaak gebeurde zo’n valse melding naar aanleiding van een familieruzie of een scheiding. Té erg eigenlijk, want de kinderen hebben het al moeilijk met de hele situatie en dan zorgt zo’n pestkop er nog eens voor dat de sfeer thuis nog verder zakt. Ik was zelf na het telefoontje al zo van de kaart dat ik niet in staat was met mijn kinderen te knuffelen. Dát is wat jij als pestkop doet. Kinderen liefde en veiligheid ontnemen. Doe een melding als er echt iets aan de hand is, maar als pesterij? Haat je de kinderen van de persoon die je wilt pesten dan zó erg dat je hun leven nog moeilijker wilt maken? Het zijn namelijk die kinderen die je indirect raakt met jouw actie.
Meestal gaat een instantie bepaalde procedures door, voordat ze in actie komen. Maar helaas is dat niet altijd zo. In principe zouden alleen meldingen gedaan moeten kunnen worden als er écht iets aan de hand is, maar het gaat nogal eens mis. Ex-schoonfamilie of een ex-partner waren daar bij de meeste van de ouders die ik heb bijgestaan debet aan. Pesterijen dus. Net zoals bij de insinuatie op het schoolplein aan mij.
Ik ben voor een strafrechtelijke vervolging bij een valse melding van kindermishandeling. Een misdadiger heeft recht op een advocaat, maar als onterecht beschuldigde ouder kun je op dit moment niets. Voor al die ouders en kinderen die zich niet konden verweren bij een valse melding.
Een valse melding doen ís eigenlijk een vorm van kindermishandeling: je tast hiermee de veilige omgeving van het kind aan.
Het gevolg van zo’n pestkoppenactie is dus eigenlijk te heftig om niet over te schrijven. Denk in het vervolg a.u.b. na over de gevolgen voor de betrokken kinderen! Handel uit liefde. Hoe moeilijk dat soms ook voor je is!
Bron: Ingrid Cosse
